Nowe badania opublikowane w prestiżowym New England Journal of Medicine wskazują, że zwiększenie poziomu potasu we krwi u pacjentów z wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem (ICD) znacząco zmniejsza ryzyko groźnych arytmii serca o niemal 25%. To prosta, a zarazem rewolucyjna zmiana, która może odmienić los tysięcy osób borykających się z poważnymi schorzeniami kardiologicznymi.
Przełom dla pacjentów z chorobami serca
Grupa pacjentów poddana badaniu miała podnoszony poziom potasu do zakresu 4,5–5,0 mmol/L za pomocą diety, suplementów lub leków. Celem było sprawdzenie, czy podniesienie potasu przekłada się na zmniejszenie liczby nagłych interwencji defibrylatorów, hospitalizacji oraz zgonów.
Wyniki pokazały, że utrzymanie wysokiego, lecz bezpiecznego poziomu potasu wiąże się m.in. z redukcją interwencji awaryjnych defibrylatorów z 20,3% do 15,3%.
Hospitalizacje z powodu arytmii i niewydolności serca były mniej liczne w grupie pacjentów z wyższym poziomem potasu. Jednocześnie poziom hospitalizacji z powodu niebezpiecznych skutków zbyt wysokiego lub zbyt niskiego potasu utrzymał się na poziomie 1%, a zgony wyniosły 5,7% w grupie leczonej przeciw 6,8% w kontrolnej.
Dr Carolyn Lam z National Heart Centre Singapore podkreśla, że relacja między poziomem potasu a zdrowiem serca ma kształt litery U – zarówno niedobór, jak i nadmiar potasu mogą prowadzić do poważnych komplikacji. Dlatego ważne jest, aby pacjenci nie stosowali zmian na własną rękę, lecz współpracowali z lekarzami.
Dieta podnosząca potas – co warto jeść?
Choć badanie skupia się na pacjentach z ICD – stanowiących grupę wysokiego ryzyka arytmii komorowych – autorzy wskazują, że wyniki mogą mieć szerokie zastosowanie wśród osób z podobnymi schorzeniami sercowo-naczyniowymi.
Dr Ian J. Neeland z Case Western Reserve University podkreśla, że pacjenci powinni rozmawiać ze swoimi lekarzami o sposobach utrzymania potasu w wysokim, ale bezpiecznym zakresie.
Wśród produktów podnoszących poziom potasu znajdują się banany, rodzynki, suszone śliwki, brokuły, ziemniaki i tuńczyk. Również ważne jest unikanie stanów, które mogą obniżyć potas, takich jak biegunka czy wymioty.
Wzrost poziomu potasu do optymalnego zakresu 4,5–5,0 mmol/L to prosty i skuteczny sposób na znaczną redukcję ryzyka groźnych arytmii i hospitalizacji u pacjentów z implantowanymi urządzeniami sercowymi.
Dla wielu pacjentów to może oznaczać różnicę między życiem, a śmiercią, a dla całego systemu opieki zdrowotnej – zmniejszenie obciążenia i poprawę jakości usług medycznych.
