Agenda światowa porusza się z prędkością ślimaka, tak powoli, że wszystko, przeciwko czemu ludzie się buntują, ostatecznie staje się faktem – a nikt tego nawet nie zauważa. To jak kolec powoli wbijający się do skóry bez świadomości, powodując prawdziwą infekcję, podczas gdy statystyczny człowiek nie ma pojęcia, co się dzieje.
Wszystko to przypomina obserwacje astronomów, którzy zastosowali „porównanie migawkowe” do rozróżnienia planet od gwiazd: gwiazdy są nieruchome, planety poruszają się powoli, ale całkowicie niezauważalnie dla oka obserwatora. Tak samo jest z przemianami społecznymi i globalnymi – powolne, niezauważalne codziennie zmiany, które budują nową rzeczywistość.
Autor poleca: Orwellowski koszmar: Brytyjczycy tracą prawo do wyrażania opinii
Ludzie są kiepscy w dostrzeganiu powolnych zmian
Jesteśmy zaprogramowani, aby dostrzegać tylko to, co się szybko zmienia. Powolne, rozciągnięte w czasie procesy, takie jak rosnąca roślina, są dla nas niezauważalne, nawet jeśli zmiany widać w dłuższej perspektywie. Podobnie, agenda globalna działa powoli, podstępnie, latami wtłaczając społeczeństwa w nowe normy, które z czasem stają się naturalne, choć wcześniej byłyby uznawane za dziwaczne.
Pandemia Covid była gwałtownym eksperymentem, lecz jej skutki – lockdowny, noszenie masek, szczepienia – są powolne i często niewidoczne. Zahamowanie rozwoju dzieci obniża IQ, przyspiesza diagnozy raka, powoduje zaburzenia łańcuchów dostaw, spadek zdolności poznawczych, a nawet spadek liczby urodzeń – lecz większość ludzi tego nie zauważa, bo nie chce lub nie potrafi.
Kiedy ktoś wspomina o tysiącach sportowców, którzy zmarli nagle na serce, większość odpowiada „To nic nowego”, a po przedstawieniu dowodów tylko powtarza, że to przecież zawsze się zdarzało. Skuteczność prania umysłów jest porażająca – ludzie nie są już w stanie kwestionować rzeczywistości.
Społeczeństwa słabną w ignorancji i bezczynności
Nawet gdy sprawy zaczynają pękać, większość ludzi zignoruje alarmy. Gdy świat się wali, każdy powie „Co mogę zrobić?”, „To postęp”, „To normalka”, zamiast reagować. Paradoksalnie, łatwiej jest płynąć z prądem i stać się kolejną „ślepą owcą” niż walczyć o zmianę.
Mniejszość świadomych wie, że sytuacja jest beznadziejna, lecz ich głos zagłuszają mechanizmy indoktrynacji i manipulacji. Historie sukcesów, takich jak rzekoma nadzieja w administracji Trumpa, bywają iluzjami tworzonymi, by utrzymać równowagę władzy.
Orwellowski koszmar i fałszywi zbawcy
W stylu George’a Orwella, nawet ruchy antysystemowe mogą być kontrolowane przez tzw. „Wewnętrzną Partię”, a liderzy kontrrewolucji – sfabrykowanymi kozłami ofiarnymi. Trump, jak wielu innych, może być jedynie marionetką w wielkim teatrze globalnej agendy.
Mimo wzrostu wiedzy i prób ostrzegania, większość społeczeństw pozostaje nieświadoma, a zmiany następują powoli i niezauważalnie. Agenda nie musi się starać – aktywnie trzyma nas w niewoli naszej ignorancji.
CYNICZNYM OKIEM: Powolne dryfowanie ku nowym, niepokojącym normom to jak płynięcie z prądem do szamba ścieków – im szybciej i bardziej skutecznie zostaniemy zahipnotyzowani przez propagandę, tym bliżej naszego końca. To system, który wytrenuje nas, byśmy nie dostrzegali zagrożeń i pokornie poddawali się machinie.
Zrozumienie tej powolnej inżynierii rozpaczy i manipulacji to pierwszy krok do jej przerwania. Tylko wtedy, gdy masy przebudzą się i zaczną kwestionować, czy ta powoli rosnąca infekcja globalnego systemu nie zniszczy nas wszystkich, pojawi się nadzieja na zmianę.
Na dziś jednak jesteśmy tylko świadkami tragedii, gdzie zdolność do krytycznego myślenia i refleksji została zniszczona, a prawdziwą walkę o przyszłość prowadzą nieliczni, świadomi swojej roli.
