Blisko 750 000 obywateli podpisało oficjalną petycję wzywającą do natychmiastowych, przedterminowych wyborów w Wielkiej Brytanii. To liczba, która rośnie z godziny na godzinę – i wyraźny sygnał masowej frustracji społeczeństwa wobec rządu Partii Pracy. Ta sama władza, która zaledwie rok temu (lipiec 2024) z triumfem przejmowała Downing Street, dziś staje się symbolem niespełnionych nadziei i rozczarowania.
Przytłaczająca liczba podpisów oznacza, że parlament musi zajmować się sprawą na debacie – próg 100 000 został przekroczony z hukiem. Rząd już odpowiedział na petycję oficjalnie, ale to jedynie początek politycznego trzęsienia.
UPDATE‼️715,000 people have now signed a petition calling for an emergency General Election.
Parliament considers all petitions that get more than 100,000 signatures for a debate.
People have had enough.🇬🇧 pic.twitter.com/u3ZryKvcJW
— Peter Lloyd (@Suffragent_) August 13, 2025Społeczny bunt przeciwko Starmerowi
Niezadowolenie z premiera Keira Starmera osiągnęło rekordową skalę. Zaufanie do jego rządów pogrążyła seria napięć: od złamanych obietnic wyborczych, przez gospodarczy marazm, po „reformy” socjalne, które zamiast ulgi przynoszą cięcia i nową odsłonę polityki oszczędności.
- Gospodarka stoi w miejscu – brak wzrostu, rosnące koszty, poczucie braku perspektyw.
- Problemy narosły wcześniej, ale Partia Pracy pogłębiła chaos po konserwatystach.
The UK is cutting rates because the economy is falling apart not because it’s healthy.
🟥 Stagnant growth
🟥 Collapsing housing market
🟥 Business investment vanishing
🟥 Political instability
— Wealth Mindset (@MWealth101) August 7, 2025Obok tego, masowa migracja stała się jedną z głównych iskr zapalnych debaty publicznej i osią krytyki medialnej:
- Od objęcia urzędu przez Starmera (5 lipca 2024) przez kanał La Manche przedostało się prawie 50 000 migrantów na łodziach.
- To tempo o 50% szybsze niż u poprzedników – Rishi Sunak potrzebował 603 dni, Boris Johnson aż 1 066 dni na podobny wynik.
🔺 Number of small boat crossings since Starmer became Prime Minister expected to hit 50,000 on Tuesday.
Read the full story ⬇️https://t.co/M0c1zbkbB2 pic.twitter.com/yY1TYJWf3v
— The Telegraph (@Telegraph) August 12, 2025Przeciwnicy Partii Pracy grzmią, że obietnice Starmera o „rozbiciu gangów” są fikcją, a system imigracyjny rozregulowany i nieskuteczny. Polityka migracyjna jest postrzegana jako „normalizacja wysokiej migracji” bez realnych kontroli – obciążając usługi publiczne, mieszkalnictwo i infrastrukturę.
Narastająca przestępczość i cios w wolność słowa
Fala przestępczości i niepokój społeczny rosną. Dodatkowo, pod pretekstem „ochrony dzieci” uchwalone zostały nowe drakońskie przepisy, które ograniczają swobodę wypowiedzi. Wielu wyrażających niezadowolenie spotyka się z realnymi konsekwencjami prawnymi – kraj dryfuje w stronę miękkiego autorytaryzmu pod fasadą „nowoczesnych wartości”.
CYNICZNYM OKIEM: Wielka Brytania – kraj, w którym partię władzy zmienia się częściej niż pogodę, a każda nowa ekipa obiecuje przełom… dopóki nie ugrzęźnie w tym samym błocie, co poprzednia. Opozycja zawsze jest bliżej ludu, a rząd – zawsze bliżej zguby. Kiedy gniew ulicy przebija się przez pierścień establishmentu, politycy przypominają sobie, że demokracja to nie tylko prawo do rządzenia, ale i do konsekwencji.
Katastrofa notowań Starmera i historyczny upadek Partii Pracy
- Saldo zaufania do Starmera spadło do -41%, a poparcie dla rządu laburzystów osiągnęło historyczne dno: -55%.
- Tylko 23% Brytyjczyków ocenia szefa Laburzystów pozytywnie, przy nawet 61% deklarujących niezadowolenie z jego pracy.
- Zarówno Laburzyści, jak i Torysi ryzykują popadnięcie w polityczny niebyt, jeśli obecny trend się utrzyma.
Fresh blow to Starmer as Labour's approval rating slumps to its lowest EVER level – with just 13 per cent happy with government's record https://t.co/F7KgLTljYM
— Daily Mail (@DailyMail) August 12, 2025Fenomen Reform UK i wzrost notowań Farage’a
Prawdziwym beneficjentem politycznego kryzysu jest Reform UK Nigela Farage’a, który w niektórych sondażach przegania zarówno Partię Pracy, jak i Konserwatystów:
- Farage wygrywa na fali antyimigracyjnych nastrojów oraz hasłach radykalnej zmiany i „odzyskania kontroli”.
- Ostatnie prognozy MRP sugerują, że Reform mógłby stać się największą partią w parlamencie w wypadku rozpisania nowych wyborów – nawet bez własnej większości, partiom tradycyjnym grozi zepchnięcie na margines.
Starmer podjął desperacką próbę „ratowania wyniku” – ogłosił obniżenie wieku wyborczego do 16 lat, co opozycja komentuje jako próbę odwrócenia trendu i poszerzenia swojego elektoratu.
Fala poparcia dla petycji pokazuje społeczne zmęczenie i oczekiwanie przełomowej zmiany. To nie jest już protest niszowy, lecz powszechny wyraz potrzeby nowego otwarcia, uwolnienia od jałowego sporu starego establishmentu.
Brytyjczycy mają dość – domagają się przełomu, a kraj stoi na progu spektakularnego wstrząsu. Tak silne społeczne mobilizacje, rekordowe spadki poparcia dla rządzących i błyskawiczny wzrost poparcia dla „trzeciej siły” to sygnały rewolucji w politycznej kulturze Wysp. Tylko czas pokaże, czy będzie to nowy początek – czy tylko kolejna faza przeciągającej się dekadencji demokracji.
